ปกติฉันกับเกาหลีแม้ไม่ได้ชื่นชอบกันเป็นพิเศษแต่ก็ไม่ถึงกับชิงชังกัน ฉันยังนิยมดูหนังเกาหลีแนวสร้างสรรค์ หาใช่เนื้อหาประมาณนางเอกเซ่อซ่าพบรักพระเอกไฮโซ ซึ่งโดนใจวัยรุ่นเหลือเกิน เพื่อนฉันคนหนึ่งแต่งงานกับชายเกาหลี (ก่อนที่กระแส k-pop จะมาแรงเสียอีก) เพื่อนสาวมักจะแอบถามว่า ชายเกาหลีนั้นดีกว่าชายไทยตรงไหน เธอยิ้มนิดๆ แล้วบอกให้ทุกคนริษยาว่า "พวกเธอไม่มีวันรู้หรอกว่า พลังโสมเกาหลีนั้นดีขนาดไหน" (ฮา)
เมื่อเดือนก่อน ฉันได้รับข่าวดีค่อนข้างร้ายว่าหลานสาวคนหนึ่งของฉันกำลังจะลาออกจากงานประจำที่ทำมานาน 3 ปี ฉันถามพี่ที่เป็นญาติกันว่า หลานจะไปทำอะไร
"มันจะไปเกาหลี" พี่ฉันตอบอย่างเซ็งๆ
"ไปทำไมเหรอ" ฉันตกตะลึงกับคำตอบนี้มาก
"เห็นมันบอกว่า จะไปเรียนภาษาเกาหลี"
"แล้วจบมาจะไปทำอะไร ทำทัวร์หรือไปเป็นล่ามเหรอ" ฉันคิดไม่ออกว่าคนเรียนภาษาเกาหลีจะทำอาชีพอะไรได้บ้าง
"ยังไม่แน่ เขายังไม่ได้คิดไว้" พี่ฉันถอนหายใจ ส่วนฉันคิดถึงภาพหลานสาวที่ระยะหลัง เปลี่ยนทรงผมเป็นเกาหลี แต่งตัวเป็นเกาหลีตั้งแต่หัวจรดเท้า การไปเรียนภาษาเกาหลีน่าจะเป็นจุด peak ที่สุดของชีวิตเธอ
ฉันถามถึงหลานสาวอีกคน แล้วก็ได้รับคำตอบที่ไม่น่าเชื่อ
"เห็นบอกว่าอยากไปเกาหลีเหมือนกัน" ญาติฉันตอบราวกับเป็นเรื่องธรรมดา
"ไปทำไม ไปเรียนภาษาเกาหลีเหรอ" ฉันถามด้วยความตกใจ
"ใช่เลย"
"จบมาแล้วจะทำอะไร"
"ถามมันแล้ว มันบอกว่า ไม่รู้เหมือนกัน" ญาติฉันตอบอย่างรำคาญใจ และหยิบถุงเสื้อผ้าเกาหลีกองโตออกมาวางไว้ "เออ เป้า นี่เสื้อผ้าที่หลานไม่ใส่แล้วนะ ฝากไปให้หลานอีกคนที่เชียงใหม่ด้วยนะ" ฉันคิดถึงหลานชายวัย 7 ขวบที่หน้าตาออกแนวล้านนาแถมอู้คำเมืองตลอดเวลาแล้วก็ขนหัวลุก เมื่อนึกถึงภาพหลานฉันแต่งตัวเกาหลีโดดเด่นอยู่ในหมู่บ้านมะขามหลวง
การดูหนังเกาหลีแล้วเกิดแรงบันดาลใจอยากเรียนภาษาเกาหลีนับว่าเป็นเรื่องดี แต่ฉันว่าเราต้องแยกให้ออกระหว่าง"ความฝัน" กับ "ความจริง" ฉันยังไม่มีโอกาสเจอหลานสาวทั้งสองคน แต่ก็หวังว่าเวลาผ่านไป เธออาจเปลี่ยนใจ
ฉันคิดว่าการวางแผนชีวิตที่ดี นอกจากมีจุดหมายแล้ว เราควรมีปลายทางที่ชัดเจนด้วย บ่อยครั้งที่เรามักพูดถึงจุดหมายด้วยความฝันหวาน แต่พอถามถึงปลายทาง เรามักตอบไม่ได้ว่าปลายทางอยู่ที่ไหน นั่นแสดงว่าจุดหมายนั้นยังไม่ดีพอ จุดหมายที่ดีย่อมมาพร้อมกับปลายทางที่ชัดเจน
เมื่อหลายอาทิตย์ก่อน ฉันไปตัดผม ฉันรีบบอกช่างว่า "ไม่เอาแบบเกาหลีนะ" แต่พอเดินออกมาจากร้านก็เจอเด็กวัยรุ่น คนหนุ่มสาวมากมายไว้ผมทรงเกาหลีเดินกันเกลื่อนห้าง
ฉันเดินอมยิ้มคนเดียว เมื่อคิดว่า จะเกิดอะไรขึ้นนะ ถ้าฉันแอบเอาคำพูดของอาจารย์สุนีย์ไปถามเด็กพวกนั้นว่า
"ขอโทษนะคะ พ่อมึงเป็นเกาหลีเหรอ"
Paokuntima
9/05/2011
ชอบนะ เพราะอารมณ์เดียวกัน ทำผมทรงเกาหลีโดยไม่ดูหนังหน้าตัวเองว่าออกแนวไหน
ตอบลบ