ฉันเรียกวันเวลาเหล่านี้ว่า "วันที่ไร้หัวใจ" นั่นหมายถึงวันที่เราไม่อยากทำอะไร..นอกจากซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดตัวเอง และปลอบประโลมว่าทุกอย่างจะต้องดีขึ้น ทุกคราเวลาเกิดภาวะไร้หัวใจ ยาที่ช่วยบรรเทาได้ง่ายที่สุดสำหรับฉันคือ เพลงดีๆ สักเพลง..หรือหนังดีๆ สักเรื่อง
จีนฮี เด็กน้อยวัย 9 ขวบถูกพ่อนำมาทิ้งไว้ในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เธอเฝ้ารอคอยทุกวันว่าเมื่อไรพ่อจะมารับ แต่พ่อก็ผิดสัญญาไม่เคยกลับมาหาเธออีกเลย จินฮีมีเพื่อนรักคนหนึ่ง เธอและเพื่อนได้ช่วยนกบาดเจ็บตัวเล็กๆ เอาไว้ แต่ละวันเฝ้าฟูมฟักนกตัวนั้นราวกับเป็นความหวังที่เหลืออยู่ในชีวิต เพื่อนรักของเธอสัญญาว่าถ้ามีพ่อแม่อุปถัมภ์มารับ ทั้งสองคนจะตั้งเงื่อนไขว่าจะต้องรับทั้งสองคนไปด้วยกัน จะไม่ยอมพรากจากกัน วันหนึ่งนกต้วน้อยก็ตายลง ทั้งสองช่วยกันฝังศพนกไว้ใกล้กำแพง ไม่นานนักเพื่อนของจินฮีก็มีพ่อแม่อุปถัมภ์ชาวต่างชาติมาขอรับไปอุปการะ เพื่อนของเธอผิดคำสัญญา ยอมไปคนเดียว และทิ้งจีนฮีไว้เพียงลำพัง
โลกของจีนฮีเงียบเหงาและอ้างว้าง เธอเดินไปที่ริมกำแพง ขุดหลุมและนำซากนกที่ตายแล้วขึ้นมาดูอีกครั้ง จินฮีเกิดความคิดอยากฝังตัวเองให้ตายไปเหมือนนก หลังจากเอาดินฝังร่างตัวเองได้ไม่กี่นาที สุดท้ายเธอก็เลือกที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป ในท่ามกลางความท้อแท้สิ้นหวัง ก็มีพ่อแม่อุปถัมภ์แสดงความจำนงจะรับจินฮีไปเป็นบุตรบุญธรรม ชีวิตใหม่ของเธอจึงเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง โดยตัวเธอเองก็ยังไม่รู้ชะตากรรมในวันข้างหน้าว่าจะเป็นเช่นไร
ขณะที่ฉันในฐานะ "ผู้ชม" เอาใจช่วย "จินฮี" ตัวฉันเองก็ได้รับกำลังใจเล็กๆ จากเธอด้วยเช่นกัน
เด็กน้อยวัย 9 ขวบต่อสู้โชคชะตาอย่างเข้มแข็ง และผู้ใหญ่อย่างเราจะอ่อนแอพ่ายแพ้ได้อย่างไร
หัวใจฟุบแฟบของฉันค่อยๆ พองโตเท่าเดิม..ความจริงก็คือ.เราต่างไม่รู้ชะตากรรมในวันข้างหน้าของตัวเราเอง..แต่วันนี้โชคชะตาอยู่ในมือเรา..
ฉันบอกตัวเองว่าอย่ามัวนอนซึมเซา..ลุกขึ้นต่อสู้ให้ได้ครึ่งหนึ่งของ "จินฮี" ก็ยังดี
เป้า กันทิมา
3 พฤษภาคม 2554
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น