วันพุธที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

ชอบก็ไป ใช่ก็เป็น

นิตยสาร a day เล่มเดือนพฤษภาคมนี้นำเสนอปกสีสันพร่างพรายคล้ายภาพนามธรรม และบอกเอาไว้ชัดเจนว่าต้องการนำเสนอเรื่อง INSPIRATION

ใช่แล้วครับ INSPIRATION ที่มีความหมายว่า "แรงบันดาลใจ" นั่นแหละ

มีใครบ้างไหมที่ยังไม่รู้ความหมาย ไม่เข้าใจหรือเข้าไม่ถึงความหมายของคำคำนี้...

เวลาที่เราเหน็ดเหนื่อยสับสน จิตใจอ่อนล้า ว้าวุ่น หาคำตอบกับตัวเองไม่ได้ ไม่ชอบทุกสิ่งอย่างที่ตัวเองเป็นอยู่แต่ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร รู้สึกว่าไม่มีเรี่ยวแรงใจที่จะลุกขึ้นเดินเหินทำอะไรสร้างสรรค์ อาการเช่นนี้อาจเรียกได้ว่าขาดแรงบันดาลใจ

เวลาที่เราไม่รู้จะไปทางไหน ทำอะไรไปเรื่อยๆ วันๆ อาการหันรีหันขวาง ลังเลและต้องการทิศทางให้กับหัวใจตัวเอง เช่นนี้ก็คงไม่ต่างจากคำว่าขาดแคลนแรงบันดาลใจ

ในนิตยสาร a day คอลัมน์ main course เลือกที่จะไปถามและพาเราไปดูสิ่งของต่างๆ ที่ทำให้เกิดแรงบันดาลใจของนักออกแบบ ผู้กำกับหนัง ศิลปิน นักดนตรี และคนที่ทำงานในแวดวงสร้างสรรค์หลายต่อหลายคน เพื่อดูว่าสิ่งใดที่เป็น "พลังงาน" และมีความหมายต่อจิตใจ สร้างแปรเปลี่ยนความชอบ ไม่ชอบ ความผูกพัน จากสิ่งของรอบตัวให้กลายมาเป็นแรงบันดาลใจในการทำงานและการใช้ชีวิต โดยไม่เลือกว่า คน สัตว์ สิ่งของเหล่านั้นจะเป็นใครหรืออะไร มีค่าหรือไร้ราคาในสายตาผู้อื่น แต่สำหรับคนเหล่านี้รู้ดีว่าเมื่อใดที่กลับมาถึงบ้าน ได้นอนลงบนเปลญวน อ่านหนังสือเล่มที่โปรดเป็นครั้งที่ 100 เล่นกับหมา คุยกับแฟน หรือหยิบของที่ระลึกที่เพื่อนๆ ให้เอาไว้ต่างหน้า ก็ทำให้พอจะทะลุความมืดดำที่กำลังห่มคลุมจิตใจจนเหมือนว่าหัวใจของเรากำลังเปิดหน้าต่างออกไป มองเห็นทัศนียภาพสวยงามกว้างไกลสุดลูกหูลูกตา

แต่ขณะเดียวกันเราจะรู้ได้อย่างไรว่าหัวใจเรากำลังเหือดแห้ง ดวงตาของเราขาดไร้ประกายคล้ายไม่มีชีวิตจิตใจ และกำลังต้องการสิ่งหนึ่งสิ่งใดมาปลุกเร้าเติมพลังเพื่อให้เกิดเป็นแรงบันดาลใจลุกขึ้นมาฮึดสู้หรือสร้างสรรค์ ก่อนอื่นเราคงจะต้องถามตัวเองให้ได้ก่อนใช่หรือไม่ว่าเราเองชอบอะไร และอยากทำอะไร

ถ้าหากคนเรารู้ว่าภายในลึกๆ ของเราเองมีความ "ชอบ" และสิ่งที่ "ใช่" ในตัวเราทุกคนก็น่าจะดีและไม่ยากเกินไปที่จะทำให้เกิดแรงบันดาลใจ

ถอดเสื้อผ้าแห่งความรุ่มร่ามสับสน หรือภาวะแห่งความเป็นไปไม่ได้ภายในจิตใจออกไปโดยไม่ลังเล เพื่อเปิดตัวตนของเราให้เด่นชัดและมองเห็นความเป็นไปได้ที่จะออกเดินทางไปทำอะไรตามสิ่งที่ใจเรียกร้อง หรือลงมือทำในสิ่งที่คิดว่าเราอยากจะเป็น อยากจะทำให้ได้ โดยไม่หวั่นหรือท้อถอยต่อปัญหา อุปสรรค ศัตรู ความคิดเห็นหักล้างไม่เห็นด้วยของคนอื่น ซึ่งต้องยอมรับว่าคงจะมีอยู่ตามธรรมดาของการทำงานและการมีชีวิต

ยอมรับตัวเองให้ได้ว่าชอบที่จะไปไหน และใช่ที่จะเป็นอะไร น่าจะเป็นด่านแรกที่จะทำให้ใจเราพองฟู และดูเหมือนว่าการเดินทางของแรงบันดาลใจในตัวเราได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น