วันพฤหัสบดีที่ 12 พฤษภาคม พ.ศ. 2554

โลกด้านข้าง

ในบรรดาคำต่างๆ ของไทย คำหนึ่งที่ผมรู้สึกว่ามีความหมายที่ดี ที่อบอุ่นและยังส่องสะท้อนถึงเบื้องลึกของความเป็นคนอารีอารอบของคนไทยมากที่สุดก็คือคำว่า "เผื่อแผ่"

...เผื่อแผ่ในบางทีบางครั้งมาพร้อมกับคำว่า "ช่วยเหลือเผื่อแผ่" ซึ่งมีความหมายเท่ากับคำว่า "แบ่งปัน"

................................

หลายๆ วันมานี้ผมมีอันจะต้องทำอะไรที่แตกต่างออกไปจากชีวิตปกติหรือความคุ้นเคยเดิมๆ เพราะมีหลานสาวเข้ามาพักด้วยแค่ช่วงเวลาสั้นๆ เพื่อเตรียมตัวเป็นนิสิตใหม่ ทำให้เราจะต้องยุ่งเกี่ยวไปโดยปริยายกับการเป็นธุระพาไปรายงานตัวเพื่อเป็นน้องใหม่ หรือพาไปกินข้าวนอกบ้านเปิดหูเปิดตาบ้าง ซึ่งทั้งหมดที่ว่ามาก็ไม่ถือว่าเป็นภาระยุ่งยากของชีวิตที่เพิ่มขึ้นแต่อย่างใด เพียงแต่เปลี่ยนความคุ้นเคยคุ้นชินเดิมๆ ในแต่ละวัน มีเรื่องให้ต้องวางแผนกะการณ์เพิ่มเข้ามา แล้วเดินออกนอกเส้นทางซึ่งบางทีก็ทำให้เรารู้สึกหงุดหงิดกับความไม่แน่นอน หรือสิ่งที่ดูเหมือนธุระไม่ใช่
................................
ไม่รู้ ไม่ใช่ธุระ และไม่ทำ...
คงเป็นเรื่องไม่ยากเกินไปที่คนเราจะเอ่ยคำเหล่านี้ออกมาดังๆ เมื่อถูกร้องขอ หรือแม้จะไม่มีการร้องขอตรงๆ แต่ก็ดูเหมือนเราจะต้อง "ทำ" เพราะคล้ายเป็นภาระหน้าที่ที่ปฏิเสธไม่ได้จากความสัมพันธ์ บุญคุณหรือความเกรงใจ หลายๆ ครั้งคนเราจึงจำต้องทนและบอกกับตัวเองว่า ทำๆ ไปเถอะ แค่หนเดียวหรือครั้งเดียวเท่านั้นที่เราจะช่วย ประเดี๋ยวมันก็เสร็จและจบไป ซึ่งในที่สุดก็นำความยุ่งยากใจหรือความสับสนทางความรู้สึก กระทั่งกลายเป็นภาระที่ถมทับเข้ามาในชีวิตที่เคยดำเนินไปตามปกติ

สำหรับผมเองนั้นคิดว่า จริงอยู่คนเราจะต้องมีชีวิตกับการเดินไปข้างหน้ากับเรื่องราวของอนาคต หรือมองย้อนหลังเพื่อตรวจสอบประเมินทิศทางชีวิต เราจึงถนัดที่จะมองเห็นหรือใช้ชีวิตยึดติดผูกพันอยู่กับ "โลกข้างหน้า" ที่มองเห็นแค่ความสูงต่ำจากมุมมองและทัศนคติการใช้ชีวิตที่เราเองคิดหรือกำหนดเอาไว้ โดยหลงลืมไปว่า บางทีเราเองก็อาจจะต้องให้ความสนใจและบริหารลำคอด้วยการหันไปมอง "โลกข้างๆ" ดูบ้าง

โลกด้านข้างที่ผมหมายถึงก็คือการที่เราลองหันไปเหลียวแล หรือหยิบยื่นแบ่งปันกับสิ่งอื่นและคนอื่นที่อยู่ข้างๆ เราบ้าง ลงมือช่วยเหลือแบ่งปันที่ว่านี้ไม่ใช่ความสุขทุกข์ หรือมีผลต่อความเป็นไปของเราตรงๆ ไม่ใช่แค่สิ่งที่ต้องทำให้แก่คนรู้จัก หรือเพราะเป็นญาติเราเท่านั้น แต่หมายถึงการมองไปที่สิ่งอื่นข้างๆ ชีวิตเราที่ไม่เคยเห็นว่าสำคัญต่อความเป็นไปมาก่อน เพราะมัวแต่สนใจมองชีวิตไปข้างหน้าหรือข้างหลัง มองขึ้นบนมองลงล่างจากจุดยืนของเราเองเพียงอย่างเดียว

ลองให้โดยไม่หวังและหันมองโลกด้านข้างๆ ที่ไม่ว่างเปล่าดูบ้าง แม้ไม่สำคัญ แต่ก็อาจให้ความแตกต่างแก่ชีวิตที่ได้เรียนรู้คำว่า "เผื่อแผ่แบ่งปัน" :)

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น