วันจันทร์ที่ 18 เมษายน พ.ศ. 2554

ทะเลชีวิต

ตอนที่ฉันยังเด็ก ฉันฝันอยากเป็นกวี มีแต่คนเตือนว่า "กวีไส้แห้ง" เวลาผ่านไปหลายสิบปี ฉันไม่ได้เป็นกวี แต่ยังคงเลือกอาชีพที่ทำให้ตัวเอง "ไส้แห้ง" ได้อย่างน่าอัศจรรย์

  ทะเลชีวิต

ภายใต้ขอบโค้งฟ้า
ฉันเสาะหาดาริกาแห่งความหวัง
พายเรือแก้วผ่านคลื่นโหมประดัง
วักความฝันดื่มกินกันสิ้นแรง

จุดตะเกียงด้วยฟอนไฟในชีวิต
วอมแวมน้อยนิดจวนสิ้นแสง
เติมศรัทธาโชนไฟไส้มอดแดง
จวนสิ้นแรงใจอ่อนล้าต้องฝ่าฟัน

ดาริกาแก้ว..แพรวแสงอยู่แห่งไหน
ฉันหวั่นไหว..อยู่ในทะเลฝัน
กี่ฟ้ามืดกี่เดือนดับจึงพบกัน..
อย่าปล่อยฉัน..ให้อับปาง..กลางทะเล

2 มีนาคม 2535
(บทกวีนี้ได้ลงในนิตยสารลลนา)

3 ความคิดเห็น: