วันจันทร์ที่ 25 เมษายน พ.ศ. 2554

คนแปลกหน้าที่เราคุ้นเคย

     แต่ไหนแต่ไรพ่อแม่มักสั่งสอนเสมอว่าอย่าไปพูดคุยกับคนแปลกหน้า แต่ฉันกลับพิสมัยการพูดคุยกับคนแปลกหน้า ฉันชอบบทสนทนาที่เริ่มต้นอย่างไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ย และมักจบลงด้วยการโกหกหลอกลวง กันซึ่งหน้าๆ

     คนแปลกหน้าคนแรกที่ฉันมั่นใจว่าคุณจะต้องเคยเจอเขาแน่น่อน คนพวกนี้จะเตร็ดเตร่อยูตามป้ายรถเมล์ บนบ่าจะสะพายเป้เดินทางใบเล็กบ้างใหญ่บ้าง เขาจะคอยสบตาใครสักคน ถึงฉันจะหน้าตาไม่ดี แต่กลับเป็นที่ต้องตาต้องใจคนพวกนี้เป็นอย่างมาก คนแปลกหน้าจะเดินมาใกล้ๆ ฉัน ทำสายตาอ่อนโยนเว้าวอนและเอ่ยขึ้นว่า "พี่ พี่ พอดีผมมาจากขอนแก่น (หรือจังหวัดใดก็ได้ตามใจชอบ) ไม่มีค่ารถกลับบ้าน พี่พอจะมีซัก 20 บาทไหม" ตลอดชีวิตฉัน ฉันจำไม่ได้ว่าฉันได้ส่งเสียคนแปลกหน้าพวกนี้ให้กลับภูมิลำเนาไปแล้วเป็นเงินจำนวนเท่าไร และฉันก็ค้นพบว่าคนพวกนี้ยังไม่เคยกลับถึงบ้านเสียที หลายสิบปีผ่านไป เขายังคงวนเวียนอยู่ตามป้ายรถเมล์ต่อไป

  คนแปลกหน้าคนที่สองที่คุณจะต้องเจอเขาแน่นอนในวันที่คุณขยับฐานะมีรถส่วนตัว ยามใดรถคุณไปจอดติดที่สีแยกไฟแดง คนแปลกหน้าที่คุณไม่เคยรู้จักมาก่อนเลยในชีวิตทั้งชาตินี้และชาติหน้า เขาจะเดินตรงมาที่รถคุณ เขาไม่เคยทักทายคุณ ไม่พูดด้วยแม้แต่คำเดียว ไม่บอกคุณด้วยซ้ำว่าเขาต้องการอะไรจากคุณ และไม่เคยถามคุณว่าคุณต้องการอะไรจากเขาไหม ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็วราวสายฟ้าฟาด  เขาจะตรงเข้ามาและฉีดน้ำฟองฟอดใส่กระจกรถคุณและก็เช็ดๆๆไปเรื่อยๆ และหยุดลง พร้อมกับยืนนิ่งราวไว้อาลัยการจากไปของใครสักคน ดวงตาเขาว่างเปล่าแต่คุกคามให้คุณส่งตังค์ให้เขา จะว่าไปฉันชอบคนแปลกหน้ากลุ่มนี้ไม่น้อย ฉันจะหยิบยื่นส่งเงินให้เขาอย่างว่าง่าย พร้อมนึกในใจเสมอว่า "ตรูเป็นหนี้มรึงตั้งแต่เมื่อไร"  ความสัมพันธ์ระหว่างคุณกับเขาจบลงสั้นๆไม่เกินหนึ่งนาที เพื่อรอวันพรุ่งนี้ที่เขาจะกลับมาพบกับคุณอีกที่สี่แยกไฟแดง

   คนแปลกหน้าคนสุดท้ายที่น่าชิงชิงมากเป็นพิเศษ ไม่ว่าคุณจะใช้เบอร์มือถือค่ายใดก็ตาม ก็จะมีคนแปลกหน้าและแปลกเสียง คอยโทรมาหาคุณ พร้อมโกหกซึ่งๆหน้าว่า "สวัสดีค่ะ ขณะนี้คุณมียอดชำระบัตรเครดิต กรุณาติดต่อกลับโดยด่วน" ทั้งๆ ที่เกิดมาคุณไม่เคยใช้บัตรเครดิตค่ายนั้นมาก่อน หากคุณพยายามจะสื่อสารเพื่อด่าทอพวกเขา เขาก็จะกลายเป็นเสียงอัตโนมัติขึ้นมาทันที

  คนแปลกหน้าพวกนี้ยังคงเวียนว่ายตายเกิดอยู่ในชีวิตพวกเรา จนถึงวันนี้เราต้องยอมรับว่าพวกเขาคือคนแปลกหน้าที่เราคุ้นเคย ฉันเคยคิดว่าฉันน่าจะยกระดับความสัมพันธ์กับคนพวกนี้ให้กลายเป็นเพื่อนให้รู้แล้วรู้รอดกันไป หากมีคนแปลกหน้ามาบอกว่าไม่มีรถกลับบ้านที่ขอนแก่น ฉันอยากบอกว่า ให้ฉันไปส่งไหม แล้วอยากรู้ว่าเขาจะตอบว่าอย่างไร หากมีคนมาเช็ดกระจก ฉันอยากถามว่า ล้างรถด้วยเอาเท่าไร และถ้าคนที่โกหกว่าฉันเป็นหนี้บัตรเครดิต ฉันก็จะบอกว่าให้มารับเงินสดที่นี่เลย เป็นหนี้เท่าไรให้มาเอาไปเลยพี่ มาเดี๋ยวนี้เลย
         อยากรู้จริงๆ ว่าคนแปลกหน้าพวกนี้จะตอบว่าอย่างไร ? และเขาจะอยากเป็นเพื่อนกับฉันไหม ?

paokuntima
18/04/2011

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น